Rozdział 16 "My life and love ?"

- Chyba nie spodobałam się twojemu tacie – skrzywiłam się.

- Na pewno się spodobałaś. On czasami tak ma. Nie przejmuj się – pocałował mnie w czoło.

- Idę zrobić sobie herbatę, chcesz coś?

- Nie dzięki – zeszłam po schodach do kuchni. Usłyszałam, jak rodzice Chris’a w niej rozmawiają. Stanęłam za ścianą i uważnie się przysłuchiwałam.

- Nie wiem czy to jest odpowiednia dziewczyna dla niego – powiedział George.

- George błagam cię ona jest dla niego idealna. Nie widzisz jak Chris ją kocha? Jeszcze nigdy tak nie patrzył na dziewczynę.

- Obawiam się, że ona go nie darzy takim uczuciem.

- A ja ci mówię, że tak. Posłuchaj, Shay była według  ciebie świetną dziewczyną dla Chris’a, ale kiedy był z nią czegoś w nim brakowało. Teraz jest zupełnie inaczej.

- Wątpię. Mam nadzieję, że go nie wykorzysta – w tym momencie do kuchni wkroczyłam ja.

- Mogę pana zapewnić, że kocham Chris’a tak samo jak on mnie, więc proszę się nie martwić – uśmiechnęłam się i zalałam wrzątkiem herbatę. Wyszłam z takim samym uśmiechem jak weszłam. Zajrzałam jeszcze do Nancy.

- Przeczytasz mi bajkę? – zapytała.

- Oczywiście słońce – usiadłam koło niej na łóżku i zaczęłam jej czytać. Po 10 minutach dziewczynka już spała. Przykryłam ją kołderką i zgasiłam światło. Kierując się po schodach do pokoju Chris’a wpadłam na Helen.

- Holly, przepraszam cię za mojego męża.

- Nic się nie stało. Rozumiem go i nic do niego nie mam. Naprawdę.

- To dobrze. Nie przejmuj się, gdy czasami powie ci coś niemiłego. On taki jest.

- Dobranoc – uśmiechnęłam się.

- Dobranoc Holly – poszłam do pokoju Chris’a. Weszłam na łóżko. Chris się nie ruszał. Chyba spał. Przykryłam go kocem. Wypiłam ciepłą herbatę i położyłam się obok niego. Wpatrywałam się w jego twarz. Była taka przystojna. Nagle po mojej głowie zaczęły chodzić różne myśli. Kim

była Shay? Byłą dziewczyną Chris’a. Tylko tyle wiedziałam. Mało informacji. Za mało. Może to ta dziewczyna ze zdjęcia? „Tylko stara znajoma” jak to ujął Chris. Być może tak. Być może nie. Nie mogłam spać. Miałam teraz ochotę wyjść do parku z Lolą. Ale nie mogłam. Wstałam i podeszłam do okna. Co mam zrobić? Wyjść do ogrodu? Nawet za bardzo nie wiem jak. Zwiedziłam tylko dom. Jak razie.  Usiadłam więc na podłodze i oparłam się o szafkę. Siedziałam tak i wpatrywałam się w okno. Nudziło mi się, ale nic nie mogłam zrobić. Ani zasnąć, ani gdzieś wyjść, ani coś zrobić. Minęły godziny. W końcu 5:00 rano. Ja nadal nie spałam. Było już widno. Założyłam buty i po cichu wyszłam z domu. Zaczęłam biec. Przed siebie. Nie wiedziałam gdzie. Chciałam coś ze sobą zrobić, byle by tak bezczynnie nie siedzieć. Biegłam przez pół godziny i stwierdziłam, że trzeba zawrócić zanim się zgubię. Wróciłam. Weszłam po cichu do domu. Zdejmując buty do hallu wpadł Chris.

- Holly gdzie ty byłaś?

- Poszłam pobiegać – wytłumaczyłam.

- Wiesz jak się o ciebie martwiłem? – mocno mnie przytulił. – Objechałem całą miejscowość, dzwoniłem do ciebie a ty nic. Nie rób mi więcej takich rzeczy. Dobrze?

- Dobrze, ale nie jestem małym dzieckiem. Nic mi się nie stało.

- Holly! – krzyknęła zaspana Nancy wychodząc ze swojego pokoiku.

- Cześć Nancy! – przytuliłam ją – Wyspałaś się?

- Taak – powiedziała ziewając. Przeszliśmy do salonu. Posadziłam Nancy na kolanach. Dziewczynka się we mnie wtuliła.

- Holly? – szepnęła.

- Tak?

- Bardzo cię kocham.

- Ja ciebie też słoneczko. Jesteś dla mnie taką małą siostrzyczką – uśmiechnęłam się.

- Zrobisz mi warkocza?

- Jasne leć przynieś grzebień i gumkę – pobiegła do swojego pokoju.

- Nie zabieraj mi siostry Holly – odezwał się poważnym głosem Chris. Zaśmiałam się.

- Ty mi brata ja ci siostrę kochanie – przyszła Nancy. Usiadła, a ja zaczęłam jej pleść warkocza. Dziewczynka zaczęła śpiewać. Mówiłam już wam jak ona pięknie śpiewa? W przyszłości na pewno będzie piosenkarką, a ja mam w planach zostać jej menadżerką!

___________________________

Nudy nudy i brak weny !

Beznadziejny rozdział, wiem.

Wytrzymajcie jeszcze z jakieś 2 rozdziały ;)

Mam plany heheh ;*

Trzymajcie się!