Rozdział 12 "My life and love ?"

Ten rozdział po raz kolejny dedykuję mojej przyjaciółce Kamili, która ma dzisiaj urodzinki ! 

Wszystkiego najlepszego !

Usiadłam na czystym i wolnym blacie nikomu w kuchni nie przeszkadzając. Myślałam, co ja mu powiem. Przecież tak naprawdę to nie chciałam z nim gadać. Miałam mętlik w głowie. Do kuchni wpadł Chris. Co teraz?

- Chcę pogadać.

- Musimy teraz?

- Nic ważnego nie robisz.

- Robię!

- Chodź! – zaciągnął mnie tylnymi drzwiami na dwór. Było już ciemno. Właściwie to było już chyba po północy. Zapaliły się lampki. Zobaczyłam jak tu jest ślicznie. Pełno kwiatów i różnych roślin.

- O czym chciałeś porozmawiać? – zapytałam, ale Chris się nie odzywał – No dobra to może inaczej. Co się wczoraj stało? Nie chciałeś ze mną rozmawiać i byłeś jakiś dziwny.

- Ty się stałaś – odpowiedział po chwili.

- Okeey. Zwolnij koleś. Jesteś pewien? Może tak ci się tylko wydaje – zatkało mnie. Nie wiedziałam, co powiedzieć.

- Nie Holly. Od początku byłaś ty. Tylko z początku wydawało mi się, że jesteś taką zabawką, ale potem zrozumiałem, że jesteś inna – nie byłam zdziwiona tym, że byłam inna od reszty dziewczyn. W końcu sama mu to mówiłam!

- Inna to znaczy jaka? – wyszeptałam.

- Piękna, szalona, delikatna, odważna, czasami wredna, ale jedyna w swoim rodzaju. Wyjątkowa.

- I co z tego?

- To, że cię kocham. Zakochałem się w tobie i nic i nikt tego nie zmieni, rozumiesz?

- Może powinieneś to… - nie zdążyłam dokończyć, bo Chris mnie pocałował. Na początku nie był pewny, jakby nie wiedział, na co mu pozwolę, ale ja nie przerywałam. Właściwie nie wiem, dlaczego. Z jednej strony tego nie chciałam, a z drugiej właśnie było na odwrót. Z jednej strony go nienawidziłam, a z drugiej kochałam. Lekko go od siebie odsunęłam.

- Nienawidzę cię wiesz? – popatrzyłam mu w oczy.

- Wiem – przytulił mnie do siebie. Wróciliśmy do gości. Za bardzo ze sobą nie rozmawialiśmy. Resztę nocy przetańczyliśmy. We dwoje. Wtuleni w siebie. Dopiero nad ranem wróciliśmy do domu. Spałam chyba do 17:00. Ja się chyba zakochałam. Chociaż trudno mi w to uwierzyć to chyba tak jest. Wyjrzałam przez okno i spojrzałam na termometr. Było 30°C ! Upał. Nie miałam ochoty wychodzić z pokoju. Nadal było mi głupio z tym całym zdarzeniem wczoraj. Jak ja mu teraz spojrzę w oczy? Wyszłam z pokoju i powędrowałam do łazienki. Ogarnęłam się i zeszłam do kuchni. Nikogo w niej nie było. Nalewałam sobie do szklanki soku, kiedy ktoś objął mnie w talii. Obróciłam się i zobaczyłam Chris’a.

- Dzień dobry pani – powiedział.

- Dzień dobry panu – odpowiedziałam.

- Co dzisiaj pani zamierza robić?

- Do końca dnia leżeć na łóżku i nie wychodzić z domu.

- Co tak skromnie? – nic mu na to nie odpowiedziałam. Pocałowałam go tylko w policzek i poszłam do siebie. Położyłam się na łóżku i wzięłam laptopa. Włączyłam chat. Nathalty była dostępna.

Ja: Hej! Co tam u ciebie? Wszystko w porządku?

Nath: Hej! Tak, wszystko dobrze. Nie było żadnych problemów. A u ciebie? Jak tam Chris?

Ja: No więc, długa historia. Dużo się działo J

Nath: No to zaczynaj!

Ja: W dniu ślubu okazało się, że zostanę ciocią. Chris już wie o mojej przeszłości. W piątek zabrał mnie do Wesołego Miasteczka i świetnie się bawiliśmy.  W nocy zaciągnął mnie na dwór, bo chciał porozmawiać i się okazało, że się we mnie zakochał. Pocałował mnie i resztę nocy przetańczyliśmy. To tak w skrócie.

Nath: Aaaaa! Nmg! Jesteście razem!!

Ja: Właśnie nie jestem tego pewna.

Nath: Bo?

Ja: Bo mam mieszane uczucia. Jednocześnie go nienawidzę i kocham. Co teraz?

Nath: Holly ty go kochasz. Na pewno. Jesteście dla siebie stworzeni. Musisz tylko to trochę inaczej zobaczyć.

Ja: Mam nadzieję muszę kończyć. Papapa  ;*

Ktoś zapukał. Krzyknęłam, że można wejść. Do pokoju weszła Ann.

- I jak tam? – zapytała.

- Wszystko w porządku. Trochę mnie głowa boli. Chyba wszystko poszło zgodnie z planem, nie?

- Tak to był najpiękniejszy dzień mojego życia. Nigdy go nie zapomnę – uśmiechnęłam się.

- Ja też.

- Oo! Coś nowego?

- Raczej ktoś.

- Kto?

- Chris – westchnęłam.

- A to co to było?

- Sama nie wiem. Z jednej strony go kocham, a z drugiej go nienawidzę. Wczoraj mnie pocałował. Czuję się przy nim wyjątkowo, bezpiecznie i czuję się kochana, ale…

- Ale?

- Ale mam dziwne przeczucie, jakby coś przede mną ukrywał. Coś… sama nie wiem.

- Na pewno tak ci się tylko wydaje.

- Mam nadzieję.

- A co do tej drugiej strony to nie patrz na nią. To tylko twoje pierwsze wrażenie o nim. A pamiętasz chyba, jak się na niego wściekałaś i nie chciałaś go znać, prawda?

- Do piątku jeszcze tak było.

- Ale już nie jest i nie będzie. Kochasz go, a on kocha ciebie. Widać to po was.

- Dziękuję – przytuliłyśmy się. 

________________________________

OMG ! Jestem z siebie dumna !

Nareszcie pierwszy pocałunek :*

Co porabiacie w weekend ?